Nauczanie indywidualne.

Nauczanie indywidualne - to alternatywna forma kształcenia dla uczniów mających orzeczenie o potrzebie nauczania indywidualnego. Odbywać się może w:

• domu rodzinnym ucznia;
• w przedszkolu lub szkole.

Dla jakich uczniów organizuje się nauczanie indywidualne?

Zgodnie z art. 71b ust. 1a ustawy o systemie oświaty „indywidualnym na­uczaniem obejmuje się dzieci i młodzież, których stan zdrowia uniemożliwia lub znacznie utrudnia uczęszczanie do szkoły".

Ta forma nauczania przeznaczona jest dla uczniów poważnie chorych, z cięż­kimi urazami, po wypadkach, operacjach itp.

Upośledzenie umysłowe, wady wzroku, słuchu - nawet poważne, nie kwali­fikują dziecka do nauczania indywidualnego. Uczeń dotknięty niepełnosprawno­ścią może być nauczany indywidualnie tylko ze względu na chorobę.

Kto wydaje decyzję w sprawie nauczania indywidualnego?

Dyrektor szkoły, do której uczęszcza uczeń. Podstawą wydania decyzji jest „orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania" wydane przez zespół orze­kający działający w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej lub innej publicznej poradni specjalistycznej oraz wniosek rodziców. Decyzja jest wyda­wana w porozumieniu z organem prowadzącym szkolę.

Jaka jest przyczyna wzrostu przypadków indywidualnego nauczania w szkołach?

Trudno odpowiedzieć na to pytanie bez przeprowadzenia odpowiednich ba­dań. Niemniej można zauważyć wzrost liczby dzieci niepełnosprawnych (w tym szczególnie z upośledzeniem w stopniu umiarkowanym lub znacznym) realizu­jących w tej formie obowiązek szkolny. Uczniowie ci najczęściej przez cały okres nauki pozostają w domu. Powodem tego stanu rzeczy jest brak, ze strony rodziców, chęci umieszczenia dziecka w szkole specjalnej. Jest to zjawisko bar­dzo niepokojące. Dziecko jest bowiem skazane na izolację społeczną, ograniczo­ny zakres oddziaływań rewalidacyjnych (które gwarantuje szkoła specjalna).

 zss.powiatkrapkowicki.pl

torun.gazeta.pl 

Stres jatrogenny

Jatrogenia - postępowanie lekarza albo innego pracownika służby zdrowia, albo takie warunki zakładu leczniczego, które wywierają niekorzystny wpływ na stan psychiczny lub fizyczny.

 

  www.stomatologiadzieci.pl


Najczęstsze błędy jatrogenne:

• nieprzygotowanie psychiczne dzieci do iniekcji zabiegów czy czynności diagnostycznych, wykonywanych szczególnie za pomocą nieznanych mu narzędzi czy aparatury;
• lekceważenie lęków przeżywanych przez dziecko w czasie czynności medycznych;
• niecierpliwe, rygorystyczne przełamywanie oporu dziecka przed np. iniekcją lub zabiegiem;
• brak rozmów i zajęć terapeutycznych łagodzących napięcie emocjonalne i stany lęków;
• zawstydzanie i zastraszanie dziecka;
• ograniczenie wszelkiej aktywności dziecka;
• długi czas bezczynnego oczekiwania dziecka na badanie lub zabieg;
• lekceważenie potrzeb poznawczych dziecka;
• obojętność emocjonalna wobec dziecka;
• monotonia wyposażenia sal dziecięcych.

Co robić, jeśli dziecko pyta się wprost o ważne dla niego sprawy? 

Przede wszystkim nie należy unikać rozmowy. Młodzi ludzie podczas rozmowy chcą sprawdzić czy rodzice będą z nim na dobre i na złe. 

Szkoły przyszpitalne

Szkoły przyszpitalne - organizowane są przy szpitalach, sanatoriach, prewentoriach i zakładach rehabilitacyjnych.

W szkole przyszpitalnej organizowane są:

•  zajęcia edukacyjne;
• podejmowane są działania opiekuńczo- wychowawcze.

Uczniowie szkół przyszpitalnych zapisywani są do nich czasowo, na okres pobytu w szpitalu.

Po zakończeniu pobytu w szpitalu uczeń wraca do szkoły macierzystej z pisemną informacją o wynikach nauczania i zachowania. Szkoła macierzysta musi uwzględnić uzyskane przez ucznia oceny.

Adaptacja dziecka przewlekle chorego do własnej choroby.

Przebieg procesu adaptacji dziecka do własnej choroby zależy od poznawczego odzwierciedlenia choroby w psychice. Czyli:

• co o niej wie;
• jak ją rozumie;
• jak dziecko postrzega ją i ocenia.

Na koncepcje własnej choroby składają się następujące kategorie:

• wiedza naukowa o chorobie;
• informacje o chorobie przekazywane przez specjalistów medycyny, członków rodziny;
• biopsychiczne doświadczenia doznawane w przebiegu choroby;
• społeczne doświadczenia doznawane w przebiegu choroby;
• oddziaływania społecznej opini o chorobie.

jakubpastuszka.pl

Dlaczego warto stosować bajkoterapie w szpitalu? 

Dzieciom łatwiej jest zrozumieć swój lęk, poradzić sobie z nim, zaakceptować. 
Są pomocne w przygotowaniu do trudnego, czasem bolesnego zabiegu, wspierają w rozstaniu z rodzicami, obniżają poczucie winy z powodu płaczu czy zawiedzenia oczekiwań rodziców. 

Jak nauczyciel może przygotować się na przyjęcie chorego ucznia?

Przed przyjęciem ucznia do placówki ważne jest, aby nauczyciel spotkał się z rodzicami i zebrał informacje dotyczące:

1. Istoty choroby, jej dotychczasowego przebiegu

2. Główne problemy dziecka i konieczność podania środków

Zdjęcie pochodzi z: http://kobieta.onet.pl/dziecko/male-dziecko/rodzice-najlepszymi-nauczycielami-jezyka-angielskiego/ylbxm